Umowa na identyfikację wizualną – najważniejsze postanowienia

Umowa na identyfikację wizualną stanowi dokument określający zakres współpracy i wzajemne zobowiązania grafika i zamawiającego usługę. Umowa obejmuje nie tylko aspekty artystyczne i kreatywne, ale także kwestie prawne, techniczne i organizacyjne związane z realizacją projektu. Aby zapewnić bezpieczeństwo prawne obu stronom, niezbędne jest uregulowanie tej relacji w taki sposób, aby możliwie precyzyjnie określić prawa i obowiązki każdej ze stron. 

Niniejszy artykuł stanowi pogłębioną analizę kluczowych elementów umowy na identyfikację wizualną, z uwzględnieniem odniesień do właściwych przepisów prawa i praktycznych wskazówek wynikających z naszego doświadczenia.

W tym artykule omawiamy kluczowe aspekty prawne umowy na identyfikację wizualną, w tym m.in.:

• czy umowa na identyfikację wizualną to umowa o dzieło, czy umowa o świadczenie usług,
• przedmiot umowy – co powinien zawierać zakres prac grafika i jak jasno określić cel współpracy,
• jak uregulować przebieg współpracy z grafikiem, w tym komunikację i terminy,
• kluczowe postanowienia dotyczące odstąpienia od umowy i modyfikacji jej treści,
• przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz określenie pól eksploatacji,
• odpowiedzialność grafika i sposoby ochrony praw autorskich,
• ustalenie zasad wynagrodzenia – ryczałt, stawka godzinowa, podział przy umowie mieszanej,
• klauzula poufności i ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa klienta,
• zgodność umowy z RODO – jak chronić dane osobowe,
• postanowienia końcowe, czyli m.in. właściwość prawa, sąd, podwykonawcy i kontakt operacyjny.

Umowa o identyfikację wizualną – dzieło czy usługa? 

Czy umowa na identyfikację wizualną to umowa o dzieło? Umowa na identyfikację wizualną nie jest umową nazwaną w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Oznacza to, że umowa ta nie została uregulowana wprost w przepisach KC jako odrębny typ umowy (tak jak np. umowa sprzedaży, najmu czy zlecenia).

Ze względu na szeroki i wieloetapowy charakter prac nad identyfikacją wizualną – od projektowania logo, przez wybór kolorystyki i typografii, aż po przygotowanie pełnej księgi znaku – nie zawsze możliwe (ani zasadne) jest jednoznaczne zakwalifikowanie umowy jako „umowy o dzieło” lub „umowy o świadczenie usług”. Nie stanowi to jednak błędu, a wynika z tego, że umowa o identyfikację wizualną najczęściej zawiera elementy charakterystyczne dla obu tych typów zobowiązań.

Z jednej strony mamy bowiem do czynienia z konkretnym rezultatem – gotowym projektem graficznym do wdrożenia, który można zakwalifikować jako dzieło (art. 627–646 Kodeksu Cywilnego). Z drugiej strony, coraz częściej w ramach umowy na identyfikację wizualną, elementem współpracy pomiędzy grafikiem a zamawiającym jest również doradztwo brandingowe, konsultacje, analiza grupy docelowej, czy nawet przeprowadzenie warsztatów z klientem. Te działania mają charakter ciągły, opierają się na starannym działaniu, a nie na osiągnięciu konkretnego rezultatu – co zbliża je do umowy o świadczenie usług (art. 750–764 Kodeksu Cywilnego).

W polskim systemie prawnym obowiązuje zasada swobody umów (art. 353¹ Kodeksu cywilnego), co oznacza, że strony mogą ukształtować treść stosunku prawnego według własnego uznania, o ile nie jest to sprzeczne z ustawą, zasadami współżycia społecznego ani naturą zobowiązania. Co więcej, nazwa umowy nie ma decydującego znaczenia – o kwalifikacji prawnej umowy decyduje bowiem jej treść, a nie to, jak została zatytułowana.

Dlatego nawet jeśli dokument nosi nazwę „umowa o identyfikację wizualną”, czy „umowa na identyfikację wizualną”, „umowa o stworzenie identyfikacji wizualnej”, czy jakkolwiek inaczej, to sąd (czy organ podatkowy) może uznać, że w istocie jest to umowa o dzieło – jeśli przeważa element wykonania konkretnego, indywidualnego rezultatu. Z kolei jeśli dominują czynności doradcze, które trudno jednoznacznie zmierzyć lub określić ich efekt końcowy – umowa zostanie potraktowana jako świadczenie usług. W praktyce jednak rozróżnienie pomiędzy umową o dzieło a umową o świadczenie usług często nie ma większego znaczenia dla samego przebiegu współpracy z grafikiem – oczywiście o ile strony odpowiednio uregulują wszystkie istotne kwestie prawne w umowie.

Przedmiot umowy na identyfikację wizualną – szczegółowe określenie zakresu prac grafika i cel umowy

Co powinna zawierać umowa z grafikiem? Z naszego doświadczenia wynika, że przede wszystkim fundamentem każdej dobrze skonstruowanej umowy na identyfikację wizualną jest precyzyjne określenie przedmiotu umowy. Strony muszą dokładnie zdefiniować, jakie elementy będą objęte zleceniem. Używanie ogólnego terminu „identyfikacja wizualna” może być niewystarczające i prowadzić do nieporozumień interpretacyjnych pomiędzy stronami

Jak określić zakres prac grafika w umowie? Dobrze opracowana umowa na identyfikację wizualną powinna zatem szczegółowo wymieniać i opisywać każdy element pracy grafika, w tym przykładowo:

• logo (z wariantami, formatami i kolorystyką), tj. wszystkie wersje graficzne logo, zarówno w wersji kolorowej, jak i monochromatycznej, oraz w różnych formatach plików, które będą wykorzystywane w materiałach reklamowych i promocyjnych,

• key visual, główny motyw graficzny, który reprezentuje markę lub kampanię, często wykorzystywany w materiałach reklamowych, reklamach, na stronie internetowej i innych nośnikach, który w sposób spójny wizualnie komunikuje wartości i tożsamość marki,

• kolorystykę, tj. zestaw kolorów, które będą dominować w identyfikacji wizualnej marki, obejmujący zarówno kolory podstawowe, jak i dodatkowe, dobrane w sposób zapewniający spójność wizualną i zgodność z wartościami marki,

• dobór czcionek, wybór rodzajów czcionek, które będą stosowane w materiałach brandingowych, takich jak logo, nagłówki, teksty czy inne elementy komunikacji wizualnej, zapewniający czytelność, spójność i zgodność z charakterem marki,

• projekty materiałów (np. papier firmowy, wizytówki, szablony ofert), tj. zaprojektowanie i opracowanie graficzne wszelkich materiałów marketingowych i biurowych, które będą wykorzystywane w codziennej komunikacji firmy, zapewniając spójność wizualną i profesjonalny wizerunek marki.

Im bardziej szczegółowy jest opis przedmiotu umowy, tym mniejsze ryzyko sporów w trakcie realizacji zlecenia.

Wydaje się również istotne, aby zamawiający złożył oświadczenie, zgodnie z którym zapoznał się uprzednio z dotychczasowym portfolio grafika i akceptuje jego styl, poczucie estetyki. Postanowienie to ograniczy ryzyko powstania ewentualnych późniejszych roszczeń ze strony zamawiającego niezadowolonego z efektu końcowego. Jeżeli bowiem zamawiający już na etapie zawarcia umowy na identyfikację wizualną uzna, że akceptuje styl i estetykę grafika, niezwykle trudne będzie następnie zarzucić grafikowi, że projekt nie odpowiada jego wyobrażeniom.

Umowa na identyfikację wizualną – uregulowanie przebiegu współpracy z grafikiem

Umowa na stworzenie identyfikacji wizualnej powinna dzielić proces projektowy na etapy, co znacząco ułatwia zarządzanie projektem, szczególnie przy bardziej złożonych serwisach internetowych, przykładowo takich jak sklepy. 

Typowe etapy mogą obejmować: 

• etap obejmujący ustalenie założeń, w ramach którego kluczowe jest przeprowadzenie szczegółowego briefingu z klientem. Dokładne udokumentowanie ustaleń z tego etapu (np. w formie pisemnego podsumowania) jest kluczowe dla uniknięcia późniejszych nieporozumień i powstania ewentualnych roszczeń. 

• etap obejmujący dobór i akceptację treści, czyli materiałów (tekstów, grafik, fotografii), które mają być użyte w projektach. Precyzyjne określenie, kto odpowiada za dostarczenie treści i w jakim formacie, jest niezbędne dla sprawnego przebiegu prac.   

• etap obejmujący projektowanie i akceptację projektów, który obejmuje przedstawianie przez grafika propozycji projektowych, ich wybór przez klienta oraz wprowadzanie ewentualnych poprawek. Dla grafika istotne może być, aby ograniczyć liczbę tur poprawek (przykładowo do 2 – 3), tak aby móc kontrolować koszty i czas realizacji zlecenia.   

• etap obejmujący przekazanie gotowych materiałów, co następuje po zaakceptowaniu przez klienta wszystkich projektów i uregulowaniu płatności. Umowa na identyfikację wizualną powinna precyzyjnie określać formaty, jakość i rozdzielczość przekazywanych plików, a także moment przejścia praw autorskich. 

Umowa na identyfikację wizualną – określenie zasad współpracy: terminy, komunikacja, prawo do odstąpienia od umowy 

Umowa na identyfikację wizualną powinna określać terminy realizacji poszczególnych etapów oraz całego zlecenia. Zgodnie z art. 455 Kodeksu cywilnego, jeśli termin wykonania świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do jego wykonania. Niemniej jednak warto, aby umowa precyzyjnie określała terminy, co pomoże uniknąć niejasności. Oczywiście możliwe jest określenie harmonogramu poprzez stworzenie szczegółowego załącznika do umowy stanowiącego jej integralną treść.

Umowa o identyfikację wizualną powinna określać sposób komunikacji (np. e-mail, telefon, platformy online), osoby odpowiedzialne za kontakt po stronie klienta oraz terminy odpowiedzi na wiadomości. Umożliwi to sprawną i efektywną wymianę informacji między stronami, minimalizując ryzyko opóźnień w realizacji projektu, a tym samym powstania roszczeń po stronie zamawiającego.

Kodeks cywilny przewiduje ogólne zasady odstąpienia od umowy (art. 491-493 Kodeksu Cywilnego). Umowa na stworzenie identyfikacji wizualnej może jednak zawierać dodatkowe postanowienia dotyczące odstąpienia, specyficzne dla danego zlecenia. Przykładowo, umowa może określać, w jakich sytuacjach klient może odstąpić od umowy z winy grafika (np. wadliwe wykonywanie prac) oraz jakie będą konsekwencje finansowe odstąpienia (np. zwrot wynagrodzenia, zatrzymanie zadatku, kary umowne). W analizowanym wzorze umowy zawarto szczegółowe regulacje dotyczące odstąpienia od umowy, co jest bardzo korzystne z punktu widzenia bezpieczeństwa prawnego obu stron.   

Umowa na identyfikację wizualną – przeniesienie praw i pola eksploatacji zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Z prawnego punktu widzenia kluczowe znaczenie w umowie na identyfikację wizualną mają postanowienia dotyczące praw autorskich. Umowa na identyfikację wizualną powinna szczegółowo regulować kwestie przeniesienia autorskich praw majątkowych z grafika na klienta.

Co do zasady, twórcy przysługują autorskie prawa majątkowe do jego utworów (art. 17 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Aby klient mógł legalnie korzystać z projektu, konieczne jest zatem przeniesienie autorskich praw majątkowych przez grafika na klienta. Umowa na identyfikację wizualną powinna precyzyjnie określać moment przeniesienia praw (np. z chwilą zapłaty wynagrodzenia, co z całą pewnością będzie w interesie grafika) oraz zakres przenoszonych praw. 

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 50) zawiera otwarty katalog pól eksploatacji, czyli sposobów korzystania z utworu. Umowa o identyfikację wizualną powinna wyczerpująco wymieniać pola eksploatacji, na których klient będzie uprawniony do korzystania z projektu. Jakie zatem określić pola eksploatacji w umowie z grafikiem?

Przykładowe pola eksploatacji w umowie na identyfikację wizualną to:

• utrwalanie i zwielokrotnianie utworu (np. drukowanie, kopiowanie),
• wprowadzanie utworu do obrotu (np. sprzedaż, udostępnianie),
• rozpowszechnianie utworu w internecie,
• wykorzystywanie utworu w celach reklamowych,
• rejestracja utworu jako znaku towarowego.

Umowa powinna również określać zakres terytorialny (np. cały świat) i czasowy przeniesienia praw autorskich.

Z naszego doświadczenia wynika, że jasne określenie pól eksploatacji (czyli sposobów korzystania z projektu) jest niezbędne, aby klient mógł legalnie wykorzystywać identyfikację wizualną w swojej działalności. Pola eksploatacji powinny być możliwie szerokie i obejmować np. utrwalanie i zwielokrotnianie, wprowadzanie do obrotu, rozpowszechnianie w Internecie czy wykorzystywanie w celach reklamowych. Brak określenia pól eksploatacji może prowadzić do wątpliwości co do zakresu praw klienta do wykorzystywania projektu. 

Warto również rozważyć zastrzeżenie tzw. licencji wyłącznej lub niewyłącznej, jeśli nie dochodzi do pełnego przeniesienia praw. W takim wypadku należy również określić czas, terytorium oraz wynagrodzenie z tytułu licencji.

Umowa na identyfikację wizualną – odpowiedzialność grafika, ochrona praw autorskich

Grafik powinien złożyć oświadczenie – zagwarantować, że wykonane przez niego projekty w ramach realizacji umowy na identyfikację wizualną są wolne od wad prawnych, czyli nie naruszają praw osób trzecich (np. praw autorskich, praw do znaków towarowych). Dotyczy to w szczególności praw autorskich (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych), dóbr osobistych (art. 23 i 24 Kodeksu cywilnego) oraz praw własności przemysłowej (ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej). Pozwoli to na uniknięcie roszczeń osób trzecich oraz zapewnienie klientowi pełnej ochrony prawnej i spokojnego użytkowania identyfikacji wizualnej bez obaw o naruszenie praw własności intelektualnej.

Umowa na stworzenie identyfikacji wizualnej powinna także regulować kwestie odpowiedzialności za materiały dostarczone przez klienta do wykorzystania w projektach. W interesie grafika jest, aby ograniczyć odpowiedzialność za naruszenie praw autorskich, jeśli wynika ono z wadliwych materiałów dostarczonych przez klienta. Przykładowo, umowa może przewidywać, że klient odpowiada za legalność i zgodność z prawem dostarczonych materiałów, a grafik nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne roszczenia wynikające z ich wykorzystania

Umowa na stworzenie identyfikacji wizualnej powinna zawierać postanowienia, które chronią grafika przed wykorzystaniem jego projektów w sposób niezgodny z umową lub naruszający jego prawa autorskie, przykładowo poprzez zakaz ich modyfikacji bez zgody grafika, ograniczenie zakresu eksploatacji tylko do wcześniej uzgodnionych pól oraz wprowadzenie klauzuli o konieczności uzyskania zgody grafika przed jakimkolwiek dalszym przeniesieniem praw do projektów na osoby trzecie.

Umowa o identyfikację wizualną – wynagrodzenie grafika

Umowa o identyfikację wizualną powinna w sposób jasny i jednoznaczny określać wysokość wynagrodzenia za wykonanie zlecenia. Wynagrodzenie może być ustalone jako kwota ryczałtowa lub stawka godzinowa, w zależności od charakteru prac oraz preferencji stron. Warto zadbać o to, by warunki wynagrodzenia były precyzyjnie sformułowane, ponieważ sprzyja to uniknięciu nieporozumień i zapewnia transparentność zarówno w kwestiach płatności, jak i terminów ich realizacji. Umowa powinna także określać terminy płatności, sposób rozliczenia oraz ewentualne zaliczki lub zadatki.

W przypadku umowy mieszanej, która łączy elementy różnych rodzajów umów (np. umowy o dzieło i umowy o świadczenie usług), możliwe jest także podzielenie wynagrodzenia na dwie części, odpowiednio do charakteru wykonanych świadczeń. Taki podział pozwala na dokładniejsze odzwierciedlenie zakresu pracy i rozliczenie zlecenia w sposób adekwatny do rodzaju wykonywanych usług.

Część wynagrodzenia związana z wykonaniem określonego rezultatu, jak np. stworzenie projektu graficznego, logo, księgi znaku czy innych elementów identyfikacji wizualnej może stanowić wynagrodzenie za dzieło. W tym przypadku wynagrodzenie zazwyczaj ustala się w formie kwoty ryczałtowej za całość wykonanej pracy, co pozwala na jasne określenie wysokości wynagrodzenia przed rozpoczęciem realizacji projektu.

Część wynagrodzenia, która odnosi się do czynności niezwiązanych bezpośrednio z rezultatem, ale związanych z realizacją usług, np. konsultacje brandingowe, analiza potrzeb klienta, warsztaty czy doradztwo może stanowić wynagrodzenie ryczałtowe. W takim przypadku wynagrodzenie może być ustalone na podstawie stawki godzinowej lub jako ryczałt za określony pakiet usług, w zależności od charakteru świadczonych usług i umowy stron.

Strony mogą również ustalić, że klient zapłaci zadatek na poczet wynagrodzenia, co jest zgodne z przepisami art. 394 Kodeksu cywilnego. Umowa powinna określać wysokość zadatku, warunki jego wpłaty oraz zasady rozliczenia w przypadku niewykonania lub niewłaściwego wykonania umowy.

W umowie o identyfikację wizualną należy precyzyjnie określić terminy płatności poszczególnych transz wynagrodzenia. Zazwyczaj płatność następuje po wykonaniu określonych etapów prac lub po akceptacji całego projektu. Taki system płatności pozwala na monitorowanie postępu prac oraz zapewnia sprawiedliwe rozliczenie za świadczone usługi lub wykonane dzieło.

Umowa na identyfikację wizualną – klauzula poufności w umowie na identyfikację wizualną

Często w trakcie współpracy z grafikiem, klienci przekazują informacje poufne, które mogą stanowić tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. W takich przypadkach, umowa na identyfikację wizualną powinna zawierać odpowiednie klauzule poufności, które zobowiązują grafika do ochrony tych informacji. Klauzula poufności powinna precyzyjnie określać, jakie informacje są uważane za poufne, na jak długo trwa obowiązek zachowania poufności oraz jakie będą konsekwencje w przypadku naruszenia tego obowiązku. Co do zasady będzie to zobowiązanie do zapłaty kary umownej. 

Z naszego doświadczenia wynika, że klauzule poufności są szczególnie ważne w przypadku współpracy z klientami z sektorów, w których ochrona informacji jest kluczowa, takich jak sektor finansowy, medyczny czy doradczy. W takich branżach, ochrona tajemnic przedsiębiorstwa oraz danych wrażliwych jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również podstawą zaufania pomiędzy stronami współpracy. Dlatego odpowiednie zabezpieczenie informacji w umowie staje się niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa danych i ochrony interesów klienta.

Umowa na identyfikację wizualną – odstąpienie od umowy

Zgodnie z Kodeksem cywilnym (art. 395-402), prawo odstąpienia od umowy to uprawnienie jednej ze stron umowy do jej rozwiązania. W przypadku odstąpienia od umowy strony powinny zwrócić sobie wzajemnie to, co sobie świadczyły, a jeśli nie jest to możliwe, to zapłacić odszkodowanie. Przepisy Kodeksu cywilnego określają, że strona odstępująca od umowy ma obowiązek zwrócić otrzymane świadczenia, a druga strona musi zwrócić wynagrodzenie. 

Umowa powinna określać szczegółowo, w jakich sytuacjach oraz na jakich warunkach każda ze stron może odstąpić od umowy, aby uniknąć niejasności i potencjalnych sporów sądowych. Warto, aby takie regulacje były precyzyjne i dostosowane do specyfiki współpracy między stronami.

Z naszego doświadczenia wynika, że warto zawrzeć szczegółowe uregulowania dotyczące odstąpienia od umowy, które uzupełniają ogólne przepisy Kodeksu cywilnego. 

Przykładowo, umowa na stworzenie identyfikacji wizualnej może precyzyjnie określać:

• W jakich sytuacjach każda ze stron może odstąpić od umowy, np. w przypadku opóźnienia w realizacji projektu, niezadowolenia z jakości wykonania lub innych okoliczności określonych w umowie – istotne jednak aby możliwie precyzyjnie je wskazać. 

• W jakim terminie można odstąpić od umowy, ważne jest określenie ram czasowych, w których strona ma prawo do odstąpienia, co zapewnia jasność co do momentu, w którym można skorzystać z tego uprawnienia.

• Jakie są konsekwencje finansowe odstąpienia, np. zwrot wynagrodzenia, zatrzymanie zadatku, obowiązek zapłaty za już wykonaną część pracy, a także inne ustalenia finansowe w zależności od postępu realizacji umowy.

• Jakie projekty przysługują klientowi w przypadku częściowego odstąpienia od umowy, np. w sytuacji, gdy klient zdecyduje się odstąpić od części projektu, umowa na stworzenie identyfikacji wizualnej powinna precyzować, czy klient ma prawo do zachowania części materiałów lub projektów, a także czy ponosi jakiekolwiek koszty związane z tym częściowym odstąpieniem.

Dzięki takiej szczegółowej regulacji odstąpienia, obie strony mają pewność co do swoich praw i obowiązków, co minimalizuje ryzyko sporów i zapewnia sprawiedliwe rozliczenie w razie rozwiązania umowy.

Umowa o stworzenie identyfikacji wizualnej a RODO

W związku z RODO, umowa na identyfikację wizualną powinna zawierać postanowienia dotyczące przetwarzania danych osobowych stron. Umowa powinna zawierać informacje dotyczące:   

• celów przetwarzania danych, tj. wykonanie umowy, wystawienie faktury,
• podstaw prawnych przetwarzania, tj. art. 6 ust. 1 lit. b RODO (wykonanie umowy), art. 6 ust. 1 lit. c RODO (obowiązek prawny),
• okresu przechowywania danych, co do zasady do czasu przedawnienia roszczeń,
• odbiorców danych, np. biuro rachunkowe, kancelaria prawna,
• praw przysługujących stronom, m. in. prawa dostępu do danych, prawa do sprostowania danych.

Postanowienia końcowe w umowie na identyfikację wizualną

Umowa na identyfikację wizualną powinna jasno wskazywać osoby odpowiedzialne za jej realizację po obu stronach, co ułatwia komunikację i zapobiega nieporozumieniom. Wskazanie danych kontaktowych, takich jak e-mail czy numer telefonu, zapewnia efektywną wymianę informacji.

W trakcie realizacji zlecenia umowa może wymagać zmian. Ważne jest określenie formy dokonywania zmian – zazwyczaj w formie pisemnej (aneks do umowy), ale w przypadku drobnych modyfikacji dopuszczalne mogą być również zmiany za pomocą e-maili.

Jeśli grafik zamierza korzystać z podwykonawców, umowa powinna precyzować zasady ich zatrudniania, zakres prac oraz odpowiedzialność za działania podwykonawców.

Umowa może również zawierać klauzulę prorogacyjną, wskazującą sąd właściwy do rozstrzygania sporów. Jeśli taka klauzula nie występuje, właściwość sądu określają przepisy kodeksu postępowania cywilnego.

Umowa na identyfikację wizualną – podsumowanie

Jak zatem napisać umowę na identyfikację wizualną? Co powinna zawierać umowa o projekt graficzny? Umowa na identyfikację wizualną to złożony dokument prawny, który wykracza poza zwykłe ustalenia dotyczące estetyki i wyglądu. Jej staranne przygotowanie jest absolutnie kluczowe, ponieważ reguluje nie tylko zakres prac graficznych, ale również fundamentalne kwestie prawne, takie jak prawa autorskie w umowie z grafikiem, odpowiedzialność stron, zasady płatności czy poufność informacji przekazanych przez zamawiającego usługę.

Kompleksowe uwzględnienie wszystkich omówionych powyżej elementów, a więc szczegółowe określenie przedmiotu umowy, zasad współpracy, praw i obowiązków stron, wraz z precyzyjnym odniesieniem do właściwych przepisów prawa – w szczególności ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz Kodeksu cywilnego – pozwoli na skuteczne zabezpieczenie interesów obu stron tej relacji prawnej. 

Co więcej, prawidłowo skonstruowana umowa o identyfikację wizualną zapewni profesjonalny i transparentny przebieg współpracy, minimalizując ryzyko nieporozumień i potencjalnych sporów, co jest nie do przecenienia w kontekście długofalowych relacji biznesowych. 

Pamiętajmy przy tym, że specyfika umów z zakresu prawa autorskiego i prawa własności intelektualnej jest złożona, a w razie jakichkolwiek wątpliwości co do interpretacji poszczególnych postanowień umowy lub ich zgodności z obowiązującymi przepisami, zawsze warto skonsultować treść umowy z doświadczonym prawnikiem, specjalizującym się w prawie autorskim i prawie umów.